Arbeidsethos in de bajes – Joke K. uit Nieuwersluis

Featured

Arbeidsethos in de bajes

Nieuwersluis, 25-3-2019

‘Werkweigeraar’ staat er onder mijn naam en foto nu, nadrukkelijk rood omkaderd. Ik zag dit afgelopen week in het kantoor van de piwi’s op het grote beeldscherm met foto’s en namen van alle gevangenen in de afdelingen QA en QB. Bij de andere vrouwen staat op die plek welk werk ze doen, omkaderd in verschillende kleuren, bijvoorbeeld roze, paars, groen en blauw, en geel voor ‘ziek’.

Tot kort geleden stond er bij mij helemaal niets. Het gebeurde wel eens dat de piwi’s niet zagen, of vergaten, dat ik niet werk. Ze maakten dan de ‘fout’ om me niet in de cel op te sluiten, zoals de baas verlangt, als de andere vrouwen werken. Kennelijk moet de knalrode melding ervoor zorgen dat ze dat wèl doen. Overigens: wie ziek is, blijft de hele dag opgesloten, een straf om je weer snel aan het werk te krijgen.

Maar hoe zit het nu met die werkplicht?

Prison Profits, Joke K. 7-2-2019 Nieuwersluis

Continue reading

‘Stoplichtmodel’ in bajes is chantage en bezuinigingsmaatregel

Featured

‘Stoplichtmodel’ in bajes is chantage en bezuinigingsmaatregel
Joke K. uit Nieuwersluis

Ieder mens wil in vrijheid leven. Een intens verlangen dat je dagelijks plaagt als je gevangen zit. Het minste beetje meer bewegingsruimte dat je zou kunnen worden gegund, zul je geneigd zijn aan te grijpen. Pakken, die kans. Als dat gevoel weg is, ben je afgestompt, verloren. Op de wetenschap dat vrijheid een onbedwingbare eerste levensbehoefte is, de wetenschap van de onmisbaarheid van vrije ruimte, is het op 1 maart 2014 ingevoerde gedragsexperiment “promoveren en degraderen” gebaseerd. Het is gebaseerd op het feit dat wie zich opgesloten weet de adem wordt ontnomen, zich niet vrijelijk emotioneel kan uiten omdat er op je gelet wordt. Zodat alle woede, verdriet en frustratie worden opgekropt omdat een uitbarsting ervan bestraft wordt. De uitweg die je wordt geboden is pure chantage. Continue reading

Na Christchurch: solidaritijd!

Featured

Na Christchurch: solidaritijd! Joke K. vanuit Nieuwersluis, 17-3-2019

“Hoe laat is het?” vroeg ze. “Ik krijg mijn vader niet te pakken.” Ze maakte zich heel erg zorgen. De aanslag in Christchurch was op dat moment twee dagen geleden en zulk vreselijk nieuws bereikt ook moslima’s in de bajes.

“Misschien is-ie aan ‘t bidden in de moskee, misschien is er wat gebeurd”, zei ze.

Zo diep zit de angst. Dit is niet alleen het gevolg van de aanslag in Christchurch maar meer nog van de jarenlange hetze tegen moslims en de verspreiding van extreem-rechts gedachtengoed in Neederland. Waarom anders zou je hier bang zijn voor een aanslag na een aanslag helemaal aan de andere kant van de wereld? Continue reading

Harbers Laat Ali Mohammed al-Showaikh creperen – Joke K. vanuit Nieuwersluis

Featured

Harbers Laat Ali Mohammed al-Showaikh creperen – Joke K. vanuit Nieuwersluis, 10-3-2019

Mark Harbers doet niet onder voor Wilders die zegt dat alle Syriërs terug moeten naar Syrië waar het beslist nog niet veilig is. Als je een gedeporteerde vluchteling levenslang in een cel in Bahrein laat creperen omdat “de IND juist heeft geoordeeld”, ben je gewoon een rechts-extremist. Continue reading

Neederland laat man in Bahreinse kerkers folteren: #doesboos! Joke K. uit Nieuwersluis

Featured

Neederland laat man in Bahreinse kerkers folteren: #doesboos!

Joke K. uit Nieuwersluis, 5-3-2019

Gefeliciteerd, Harbers, Dijkhoff, Rutte, IND, DT&V en alle andere verantwoordelijken, jullie hebben met succes een man laten deporteren naar marteling en levenslange opsluiting. Neederland is er vast een stuk veiliger op geworden!

Dit verdient een #doeslief lintje, al is de deportatie van Ali Mohammed al-Showaikh inmiddels een paar maanden geleden (sarcasme modus uit). Continue reading

Kinderpardon: zoethoudertje met bittere nasmaak – Joke Kaviaar vanuit de gevangenis

Featured

Kinderpardon: zoethoudertje met bittere nasmaak

Joke Kaviaar, vanuit Ter Peel, 31 januari 2019

– Harbers zal zijn discretionaire bevoegdheid “niet missen”. En: “het kinderpardon was zo strikt dat het niet zou uitnodigen om langer te blijven.” M.a.w.: het is niet per ongeluk dat vrijwel nooit een kind gepardonneerd werd. Dat was zo bedoeld.

– Met de herbeoordeling van 700 aanvragen voor het kinderpardon gaat meteen een einde komen aan dat ‘pardon’. Het was te voorzien dat dit een ruilhandel zou worden waar in de toekomst mensen – en dus ook kinderen – de dupe van worden. Het is Albayrak ‘all over again’: na het vertrek van Verdonk werd een generaal pardon verruild voor het sluiten van alle gewestelijke opvang. Sure, een slordige 630 kinderen en hun familie kunnen zich gelukkig prijzen, maar dit soort ruilhandel vor verstrenging van beleid is intussen beleid op zich om vluchtelingen te weren: ook het jaarlijks opnemen van 750 vluchtelingen in UNHCR-verband wordt verlaagd naar 500. Vluchtelingen zijn niets anders dan een rekensom waarbij onder de streep moet worden uitgekomen op nul of minder. Korte snellere procedures, 10 miljoen extra naar de IND en het hoofd van de IND die het laatste woord krijgt: alles is gericht op het wegwerken van ‘ongewensten’. En eens in de zoveel jaar wordt critici een bot toegeworpen zodat ze weer even hun mond houden.

– Vorige week nog pleitte anti-feministe Ebru-nul-medelijden-Umar voor de verplichte sterilisatie van vluchtelingenvrouwen, met het ‘argument’ dat zo kinderleed zou worden voorkomen. De suggestie dat vrouwen kinderen als instrument gebruiken in combinatie met doorprocederen om een verblijfsvergunning af te dwingen alleen al, is ronduit racistisch, fascistisch en patriarchaal gedachtengoed! Het is dit soort haatzaaierij die de weerzin tegen vluchtelingen anajaagt. Ik durf te wedden dat deze deal die vooral een rechtse regering in het zadel moest houden alweer aanleiding gevormd heeft voor meer gifspuiterij in de bekende mediariolen. De extreem-rechtse PVV en FvD zullen garen willen spinnen bij deze deal in aanloop naar de verkiezingen van 20 maart, terwijl zij juist voor de toekomst al aan het langste eind hebben getrokken.

– Met het verdwijnen van de discretionaire bevoegdheid die volgens Halbers alleen maar “hoop gaf” en “reden om procedures te rekken” en “de publiciteit te zoeken” is een politiek drukmiddel verdwenen. Een adviescommissie mag nu gaan oordelen, en de beslissing komt bij de directeur van de IND. Wie is dat eigenlijk tegenwoordig? Een onbekende afgeschermde hoge ambtenaar? Onbereikbaar en veilig achter de schermen en muren van een kantoor? Wie is er straks nog persoonlijk op een beslisisng aan te spreken?

– Harbers is blij dat hij straks zijn handen in onschuld kan wassen. Het is de ultieme lafheid van een schrijftafelmoordenaar en zijn ondergeschikten. En zijn we niet in het tumult rond de kinderen vergeten dat er dagelijks deportaties plaatsvinden met medewerking van vliegtuigmaatschappijen als KLM en Transavia onder het valse voorwendsel van een niet-geldende vervoersplicht? (Zie Flip Schüller in de NRC, 28/1/2019: “Piloten en crew: u hoeft die kinderen niet uit te zetten” – geldt voor vrijwel alle deportaties!)? Is dat geen probleem dan? Denk ook aan Ali al-Helou Tiyah uit Soedan, voor wie op dit moment levensbvedreigende deportatie als het aan Harbers ligt zal doorgaan! Denk ook aan al die mensen in detentiecentrum Rotterdam en in de gezinslocaties waar kinderen zitten die geen aanvraag deden voor het kinderpardon want let op: dat kost(te) veel geld zonder garanties! Is het leven van al die mensen inwisselbaar, zonder waarde? Al die tijd dat hier gesteggeld werd over het kinderpardon timmerde Fort Europa door aan de gemilitariseerde grenzen en blijven vluchtelingen – kinderen incluis – verdrinken in de Middellandse Zee. Dit pardon is een zoethoudertje met een bitere nasmaak. Het is zaak niet in de afleidingsmanoeuvre te trappen en de strijdbijl neer te gooien. Integendeel!

– Harbers, Dijkhoff, IND, DT&V, marechaussee, KLM, Transavia, een ieder die deportaties mogelijk maakt en barrières voor vluchtelingen opwerpt: we vergeten jullie dodelijke dagelijkse broodwinning niet! Wat mij betreft zijn deze 630 kinderen die kans maken niet het einde, maar het begin. Het begin van ware vrijheid van beweging. Maar deze zal moeten worden bevochten, al is het tegen de klippen op. Geen pardon, maar solidariteit!

Groet,

Joke

Artikel Joke Kaviaar: Ben jij ook een ‘CTER object’?

Featured

Op 7 november vorig jaar werd ik ‘s avonds laat met de auto vanuit Amsterdam voorbij de IJtunnel langs de kant gezet. Rij- en kentekenbewijs werden gecontroleerd en verder niets. Op mijn vraag waarom ik werd gecontroleerd werd medegedeeld: “Er staat in het systeem dat er controles op u moeten worden uitgevoerd.”

Verkeerscontrole als dekmantel voor opsporing en registratie

Aan de controle blijkt een registratie als ‘CTER-object’ (CTER: Contra Terrorisme Extremisme en Radicalisering) ten grondslag te liggen. Het heeft tot januari van dit jaar moeten duren voor ik dit uitvond tijdens een uitvoerige inzage in politieregistraties. Die inzage leverde overigens nog veel meer op.

Uit de registratie PL 1300-2017 235866 BVH politie Amsterdam-Amstelland:

“Aandachtsvestiging: Rapps. AD1210 reden Kattenburgerstraat richting Oost. BT (*) kwam tegemoet rijden richting centrum. Middels de MDT navraag gedaan in het systeem op kenteken. Hier kwam uit dat tenaamgestelde een CTER object links activisme is en dat alle informatie met betrekking persoon vastgelegd moet worden.(…) BT was warm gekleed met een winterjas en sjaal. In de dakhemel van de auto stak een vogelveer. In de kofferruimte lag een fiets of een rolstoel. Er staken in ieder geval twee fietswielen boven het achterraam uit. BT was erg geinteresseerd in de reden van de staandehouding. Rapps hebben uitgelegd dat BT de aandacht kreeg in verband met bij ons bekende informatie en dat zij daarom gecontroleerd werd. Rapps hebben geen informatie gegeven met betrekking het links activisme danwel CTER.”

Continue reading

Solidariteit met antiracisten, en laat die vonken verder vliegen

Featured

door Peter Storm

De strijd tegen racisme en de strijd voor de vrijheid voor vrije meningsuiting, horen hand te gaan, beiden hebben elkaar nodig. Dat geldt met name waar die meningsuiting ook radicale opvattingen, ook scherp vormgegeven meningen betreft. Een reeks rechtszaken tegen antiracisten, deels doorgezet, deels op handen, deels gelukkig vooralsnog afgeblazen – laten dat duidelijk zien.

Lezers van dit blog (1) kennen intussen de zaak tegen Joke Kaviaar, activiste en publiciste wiens veroordeling in hoger beroep onlangs in cassatie is bevestigd. Het betrof hier een vonnis wegens teksten waarin Joke Kaviaar het terreurbeleid tegen mensen zonder verblijfspapieren hekelt en tot felle strijd ertegen oproep. Opruiing, vond het openbaar Ministerie van vier zulke teksten, Klopt, zei een rechter in Haarlem. Klopt voor twee teksten,niet voor alle vier, zei de Amsterdamse gerechtshof in hoger beroep. De Hoge Raad liet dat vonnis overeind, zonder inhoudelijke motivatie overigens. Dus hangt Joke Kaviaar twee maanden gevangenisstraf boven het hoofd als ze binnen haar proeftijd van een jaar iets doet op basis waarvan de staat dat voorwaardelijke vonnis ten uitvoer kan leggen. Het lijkt op rondlopen met een strop om je nek die lek moment van staatswege kan worden aangetrokken. En waarom? Omdat ze haar mening gaf over staatsbeleid. En omdat ze in woord en geschrift daartegen tot verzet oproept. Het is een inbreuk de uitingsvrijheid. En ze is gericht tegen een strijdster tegen racisme, in dit geval tegen staatsracisme.

De zaak kreeg een vertakking toen politie vorig jaar een aantal mensen oppakte vanwege het uitdelen van posters met teksten van Joke Kaviaar. Twee van hen moeten aanstaande vrijdag voor de rechtbank komen (2). Waarom? Omdat ze – volgens de aanklacht althans – de mening van Joke Kaviaar middels die teksten hielpen verspreiden. Dat deden ze – nogmaals, volgens de aanklacht van Justitie – rond de zitting van het hoger beroep in de zaak tegen Joke Kaviaar. Politie pakte hen op, OM klaagde hen aan. Wederom een aanval op de uitingsvrijheid. En wederom is die aanval gericht tegen mensen die tegen racisme stelling nemen, deze keer buiten in de openbare ruimte.

Varianten van hetzelfde thema, van dezelfde repressie tegen antiracistische uitingen, troffen ook andere strijders tegen racisme. Continue reading

Peter Storm: Joke Kaviaar sentenced – solidarity needed

Joke Kaviaar, activist and publicist against the oppression, detention and deportation of refugees in the Netherlands , has been sentenced to a four months jail sentence for “incitement”. Solidarity with refugees should know no borders; solidarity against efforts to censor Joke Kaviaar, and all the ones speaking out against this repression should know no borders either. Joke Kaviaar will not shut up. Neither should we.

Continue reading

Peter Storm: Doordenken over opruiing

Opruiing is het delict waar een Openbaar Ministerie zich van bedient om Joke Kaviaar mee aan te vallen. De aanval is helaas met resultaat bekroond, nu een rechtbank haar 4 maanden cel heeft opgelegd. Maar een gewonnen slag is geen gewonnen oorlog. De strijd gaat door, en dus ook de bijbehorende discussie over opruiing, het hoe, het wat en het waarom. Meerdere dimensies ervan wil ik graag, en deels nogmaals, belichten.

De eerste dimensie is opruiing als essentieel deel van het vrije woord. Dat vrije woord zelf is deel van voortsluimerende en steeds oplaaiende gevecht voor een wereld met meer vrijheid, meer solidariteit, met gelijkwaardigheid tussen mensen. Die strijd botst – onvermijdelijk – keer op keer tegen de bestaande, gevestigde orde, en tegen de juridische uitdrukking van die orde: de wetten, de wetshandhavers, de instellingen die zij hanteren, rechtbanken, politiekorpsen, gevangenissen.

Continue reading