In de bajes: Arbeidsongeschikt? Pensioenleeftijd? Werken zul je!

Featured

Op 25 maart 2019 schreef ik in Nieuwersluis het artikel ‘Arbeidsethos in de bajes’.
Daags na het schrijven en het er publicatie versturen ervan, kwam mij onderstaande ter ore. Het lag in de bedoeling dat dit zou worden toegevoegd aan het artikel, maar dat blijkt mis te zijn gegaan.
Op mijn website (https://jokekaviaar.nl/Arbeidsethos-in-de-bajes.html ) en die van de steungroep (https://13-september.nl/arbeidsethos-de-bajes-joke-k-uit-nieuwersluis/) is het artikel met onderstaande informatie alsnog aangevuld, omdat het zo duidelijk laat zien wat die zogenaamde re-integratie voor een wassen neus is.

Arbeidsongeschikt? Pensioenleeftijd? Werken moet!

Langgestraften kunnen de laatste anderhalf jaar gaan ‘faseren’. Dat betekent meer open regime, verloven, en tenslotte met een enkelband om naar buiten. Onderdeel daarvan is ook ‘werken buiten de inrichting’. En: werk hebben als je naar buiten mag met die enkelband.
Maar: dan moet je wel de rest van je tijd al gewerkt hebben, anders: geen detentiefasering! En dan blijf je dus tot het einde in het standaard gevangenisregime zitten. Dit geldt ook voor arbeidsongeschikten en mensen van pensioenleeftijd in de bajes. Die zouden buiten niet hoeven werken. In de bajes wèl, onder het mom van ‘voorbereiden op de arbeidsmarkt’ en ‘re-integratie’.
Arbeidsongeschikt? Pensioenleeftijd? Werken zul je! Tot aan het einde van de fasering. Dat dit niet kan, daar heeft Fred Teeven toen hij dit alles bedacht geen boodschap aan gehad.

Joke Kaviaar, 16 april 2019

Vrijheid voor de Malta 3! Joke K. uit Nieuwersluis

Featured

Vrijheid voor de Malta 3!
Nieuwersluis, 30-3-2019

Vandaag gelezen op Teletekst: drie jongens van 15, 16 en 19, uit Guinee en Ivoorkust, worden in Malta beschuldigd van het ‘kapen’ van een Turks vrachtschip afgelopen week. ‘Piraten’ werden ze genoemd. De wet in Malta zou de ‘kaping’ als terrorisme bestempelen.

Ik zeg: vrijheid voor deze helden! Continue reading

Promoveren, degraderen en controleren – Joke K. uit Nieuwersluis

Featured

Promoveren, degraderen en controleren in Teeven’s Skinnerbajes

(vervolg op: Rode en groene gevangenen)

Nieuwersluis, 14-2-2019

Op woensdag 13 februari werd ik geacht te verschijnen bij het RIC (=Re-integratiecentrum) alhier in Nieuwersluis. Daartoe had ik vorige week een brief gekregen: “Hierbij bevestig ik dat je een afspraak hebt in het re-integratiecentrum.” Afspraak?! Tutoyeren?!

Het is typerend voor de Kafkaeske Neederlandse polder die ook in de bajes is doorgedrongen. Altijd maar doen alsof alles in redelijkheid en overleg tot stand is gekomen. Dit soort brieven krijg je ‘buiten’ bijv. ook van de sociale dienst of het UWV. Een afspraak? Nee, ik heb geen afspraak gemaakt, men bepaalt gewoon dat ik daar moet zijn. “Reden van bezoek: taalmeter en reflector”, een test en een vragenlijst over “hoe je op dit moment in je vel zit.” Een open-deur-vraag wat mij betreft (pun intended). In Ter Peel ontving ik reeds een “vragenlijst voor de afdeling Detentie en Re-integratie (casemanager)”: “Deze vragenlijst dient u volledig ingevuld retour te sturen naar uw casemanager. Sprekersbriefjes worden pas in behandeling genomen, als deze lijst retour is gestuurd.” En “De ingevulde lijst wordt ingevoerd in een computersysteem dat correspondeert met uw gemeente.” Ik heb deze vragenlijst niet ingevuld. Vorige week werd me door de ‘casemanager’ hier ook al gevraagd of ik deze nog ging invullen. “Nee.” Het is pure dwang, bemoeizucht met je privéleven met vragen over ‘persoonlijke omstandigheden, ID-papieren, inkomen/werk/dagbesteding, schulden, huisvesting/onderdak, zorg en reclassering’ en een schending van je privacy. Immers: alles wat je gedwongen wordt in te vullen, wordt ongevraagd gedeeld met derden zoals de gemeente. Dit formulier en de ‘afspraak’ zijn de opmaat voor het “zoveel mogelijk in overleg met u” opstellen van “uw detentie- en re-integratieplan (D&R-plan).” (bron: huisregels Nieuwersluis, hfdst.2.5: ‘dagprogramma, beveiliging nen toezicht op maat’). Het is voorwaarde voor “promotie” vanuit het ‘basisprogramma (rood) naar het ‘plusprogramma’(groen). Voor langgestraften hangt hun ‘detentiefasering’ vervolgens ook weer af van deze ‘promotie’, en dus zaken als verlof en een opener regime in de laatste periode. Daar komt nog bij dat wat vroeger ‘vervroegde invrijhedstelling’ was, sinds 1 juli 2008 voorwaardelijke invrijheidsstelling is.

Ik ben niet naar die ‘afspraak’ gegaan gisteren. Uit de brief die de ‘afspraak’ bevestigde: “Kom je niet, dan wordt je opgegeven als weigeraar en kun je niet doorstromen naar het plusprogramma.” Terwijl ik om de betreffende tijd voor het eerst hier naar de bibliotheek kon, werd er door het RIC gebeld naar de bieb, of mevrouw K. naar het RIC kwam. Nee dus. Men zal mij nu opgegeven hebben als ‘weigeraar’. Juist. Geef het maar op! Ze kunnen me opsluiten maar niet dwingen tot werk en dit soort controle op me uitoefenen. Uiteraard probeert men dit wel en het is de vraag wat ze nog zullen gaan doen.

Na het maken van die test en het invullen van die vragenlijsten is het de bedoeling dat je een cursus “Kiezen voor verandering (KVV)” gaat doen en wow! Dan kun je dus “na bespreking in het MDO (=multi-disciplinair overleg) naar het plusprogramma gaan.” Sorry voor al deze misselijkmakende bajestermen – ik haat ze net zoveel als jullie. Het is echter nodig om te laten zien hoe die shit werkt sinds de invoering van Teeven’s stoplichtsysteem ofwel de Skinnerbajes.

Nog wat citaten uit de huisregels, hfdst. 2.5: “Uw gedrag wordt beoordeeld aan de hand van het toetsingsmodel Stimuleren en Ontmoedigen. U wordt beoordeeld op de onderdelen veiligheid, beveiliging, zorg en begeleidingen re-integratie en resocialisatie. (…) In dit toetsingsmodel wordt onderscheid gemaakt tussen goed gedrag (groen), dit kan beter gedrag (oranje) en ongewenst gedrag (rood).”

Het lijkt hier wel een kleuterschool en er wordt van uit gegaan dat we hier allemaal in beginsel gevaarlijk en asociaal zijn. Niets is minder waar. Ik heb gezien hoezeer het kapitalistisch systeem mensen in de grond trapt en niet helpt om overeind te komen. Zo komen mensen in de eerste plaats in de bajes terecht, door een bovendien racistische justitie en politie, waar vervolgens met een waarschuwend en kleinerend vingertje medewerking wordt geëist en daadwerkelijke hulp niet wordt verleend. Zo sprak ik in Ter Peel twee vrouwen met grote medische problemen die daar in de bajes niet aan werden geholpen ( “doe dat maar als u weer buiten staat”). Ik sprak daar daklozen en gelijzelden die aan hun lot worden overgelaten en waarvan ik me afvraag wat er van hen terecht moet komen. Hoezo, re-integratie?! ‘Kiezen voor verandering’? Deze hele maatschappij, bajessen incluis, moet op de schop en afgebroken worden! De hypocrisie!

Nog wat citaten uit de huisregels:
“Besluit promoveren/degraderen: in uw D&R plan worden gedragsrapportages van verschillende disciplines ingevuld die betrokken zijn bij uw detentie. (…) Het MDO adviseert de vrijhedencommissie (VC) over uw D&R plan.” Tot zover de citaten uit de huisregels. Wellicht vind je online meer als je dit verder wilt onderzoeken. Ik moet het hier allemaal met de hand overschrijven en die teksten komen mijn neus uit.

In Ter Peel, waar ik nog in een tweepersoonscel zat, kwam na de vrijlating van mijn eerste celmaatje een meisje binnen uit Nieuwersluis. Ze sprak zeer gebrekkig Neederlands en werd als zijnde ‘rood’ op de afdeling bij mij gezet. Het was moeilijk communiceren maar er was duidelijk iets aan de hand waar ze erg mee zat. Na veel heen en weer gepraat, dook zij in een grote envelop met paperassen en viste daaruit een belangrijk document: “besluit tot promoveren”. Zij was dus niet ‘rood’ maar ‘groen’ en schrok van ineens zoveel achter de deur zitten. Citaat: “Beslissing: op basis van mijn bevoegdheid van art. 1d van de regeling selectie, plaatsing en overplaatsing van gedetineerde deel ik u mede dat u per 24-1-2019 wordt geplaatst in het plusprogramma. (…) Op grond van het toetsingskader ‘Stimuleren en Ontmoedigen’ is uw functioneren beoordeeld als gewenst (groen) gedrag. (…) U hebt laten zien verantwoordelijkheid te nemen voor uw eigen gedrag, hiervan de noodzaak in te zien (…) U laat hiermee zien dat u serieus wilt werken aan een sucesvolle terugkeer in de maatschappij.”Was getekend, de plv. directeur van Nieuwersluis, H. Versteeg.

Op het moment dat dit papier te voorschijn kwam, was het al te laat om er direct wat mee te doen. Eén piwi die even door het luikje kwam kijken, snauwde dat het er nu de tijd niet voor was. De volgende dag, pas toen de deur voor ‘rood’ open ging, kon ik de kans grijpen voor haar de piwi met het document te confronteren: “Bewijs: ze is groen!” De fout was – aldus de piwi – inmiddels ontdekt en werd gelukkig voor het meisje snel hersteld, na een dag van wanhoop over de onfortuinlijke overplaatsing. Want niet alleen wil iedereen graag in het plusprogramma en heeft daar alles voor over, maar ook: iedereen in Ter Peel wil (terug) naar Nieuwersluis, die als ‘betere’ bajes bekend staat. Nu ik hier zit, snap ik waarom. Het voert hier nu te ver om hierover teveel in detail te treden en het zijn slechts relatief oppervlakkige zaken maar verschillen als meer open deur (ook in ‘basis’), meer toelating van spullen van buiten en het eenvoudiger regelen van bezoek spelen een rol hierbij. Dat is toch mooi meegenomen.

Het verschil tussen ‘basis’ en ‘plus’ programma uit zich in alle gevallen in meer recreatietijd en vaker sport voor ‘plus’. Hier in Nieuwersluis zit het verschil in twee keer een lange avondrecreatie die basis niet heeft. Zo zat ik de afgelopen twee avonden ‘achter de deur’ terwijl op de afdeling je de stemmen hoort van anderen die daar van alles aan het doen zijn. Mij persoonlijk deert het niet, ik verkeer in de gelukkige positie dat ik voor mezelf genoeg te doen heb. Menig gevangene kan echter die dichte deur slecht verdragen. En ja, ik zit me hier stoicijns te houden, allicht wil ik niets liever dan alle deuren open, maar dan ook wel de hoofdpoort! De rest is alleen maar schijnvrijheid.

Dan de sport Dit is iets waar ik me echt boos over maak: lichaamsbeweging laten afhangen van zgn. gewenst/groen gedrag. Daarbij moet je weten dat wie net binnen komt sowieso niet ‘groen’ kán zijn (zelfmelders bij de bajes uitgezonderd): je moet je de eerste zes weken bewijzen en dan ook aan al die dwang toegeven, én werken voor 3,04 per 4 uur voor bedrijven als Xenos en Hema (hetgeen ik ook weiger).

Hier in Nieuwersluis is er voor ‘plus’ vier keer per week sport. Voor ‘basis’: twee keer per week. (*) Dat is een halvering in lichaamsbeweging! Je gezondheid hangt af van je toegeeflijkheid! Een absolute ‘nono’ wat mij betreft, die op zijn minst zelfs binnen dit wurgsysteem nog aanvechtbaar zou moeten zijn. Ik kom hier op terug. Voor nu: het afnemen van gezondheid is wat mij betreft ongewenst/rood gedrag en mijn beslissing luidt dan ook dat de bajes gedegradeerd dient te worden tot een rokende puinhoop. Na vrijlating van alle gevangenen uiteraard.

Groet, Joke

(*) Aanvulling van Joke: Ik ben met twee andere meiden meegegaan vrijdagochtend, de derde doordeweekse sportdag. Die staat in het rooster als alleen ‘plus’ programma. Eén van de andere meiden stelde daar een vraag over, en toen werd gezegd door een piwi dat die ochtend ook voor basis was. Conclusie: het staat fout in het dagprogramma, of het is veranderd. Blijft staan dat de vierde ochtend op de zaterdag wel alleen plus is. Dus er is wel degelijk verschil, maar het is minder groot.

Justitie wil bajespublicaties voorkomen – Joke K. vanuit Nieuwersluis

Featured

Justitie wil bajespublicaties voorkomen

Nieuwersluis, 11 februari 2019

Sinds ik begonnen ben met schrtijven vanuit de bajes, is duidelijk geworden dat de publicaties niet alleen worden gelezen door politie/justitie/aivd, maar ook dat de inhoud direct wordt doorgespeeld naar de bajes in kwestie.

Dit gebeurde in 2008 ook al toen ik ruim 5 weken in Nieuwersluis zat. Toen vertelden vrouwen die moesten schoonmaken in het kantoor van de piwi’s dat ze zagen dat deze op internet mijn artikelen zaten te lezen. Ditmaal gaat het verder dan alleen lezen.

In Ter Peel werd ik al aangesproken door een piwi, over het stuk ‘Over rode en groene gevangenen’. “Leuk stuk heb je geschreven Op dat moment was het niet zozeer het feit dat het gelezen werd, wat me verbaasde, maar het “leuk”. “Leuk”? Waar het uiteindelijk op neer kwam, was het feit dat het bajespersoneel helemaal niet zo blij zou zijn met Teevens’ Skinnerbajes die gevangenen in rood en groen verdeeld. Om dat hele rood en groen systeem heen is overigens een heel systeem opgetuigd dat mensen tot medewerking aan van alles moet dwingen, maar daarover in een volgend schrijven meer.

Goed, de piwi’s zijn dus niet tevreden met rood en groen, basis- en plusregimes met promotie en degradatie, ofwel het stoplichtsysteem, warschijnlijk uit eigenbelang. Werk er dan niet aan mee, zou ik zeggen. De piwi vertelde me nog dat ze een print ervan gelezen had en ik kan uit het moment waarop afleiden dat dit heel snel na publicatie op internet moet zijn geweest. Kort hierna volgde mijn overplaatsing naar Nieuwersluis.

Het eerste wat in Nieuwersluis opviel was de ‘ontvangst’ door een mij bekende piwi (uit 2008) op de ‘badafdeling’ waar je binnenkomt, je spullen worden gecontroleerd en je wordt gevisiteerd. Nu is het niet zo vreemd dat ik de piwi nog herken, maar dat iemens die hier na 11 jaar werken vele honderden gevangenen moet hebben gezien mij nog herkent? Is dat werkelijk toeval? Ik blijk namelijk in beide bajessen nog in het systeem te zitten (Nieuwersluis 2008, Ter Peel 2013), terwijl ik me meen te herinneren ooit ergens te hebben gelezen dat die penitentiaire dossiers na 5 jaar worden vernietigd.

De tweede dag in Nieuwersluis sprak een piwi me aan op de lawaaidemo van 3 maart. Dat is dus ook vast doorgegeven door… ? Tot zover nog geen heel uitzonderlijke zaken als je ervan uitgaat dat men alles aan elkaar doorgeeft en dat alles wat ik schrijf overal terechtkomt. De reden van dit schrijven is echter een nieuwe ontwikkeling: het is me afgelopen weekend bekend geworden dat vooraf aan mijn komst naar Nieuwersluis de andere vrouwen voor mij gewaarschuwd zijn. Er zou een “onruststoker” komen die “over de bajes schrijft”. De details van wat er verder is gezegd zijn me niet bekend. Wat ik wel weet is dat er een vuil spelletje van gevangenen tegen elkaar opzetten wordt gespeeld. Dit gaat verder dan lezen en controleren, en ik weet niet op wiens initiatief, welke autoriteit hier achter zit. Opvallend is ook dat men niet zozeer bang is dat die vervelende activist de boel op stelten komt zetten. Daar hebben ze isoleercellen voor. Waar het om gaat is dat men wil voorkomen dat mij zaken ter ore komen die zij liever niet openbaar hebben. Het Neederlandse bajessysteem wil vooral zo vriendelijk mogelijk lijken, maar ondertussen hoor ik wel degelijk waarschuwingen als: “pas maar op! Je zit zo in de iso!” of “kijk maar uit, je wordt zo overgeplaatst naar Ter Peel of Zwolle.” Het moge duidelijk zijn dat justitie niet graag heeft dat wat er in Nederlandse bajessen gebeurt naar buiten komt. En ook dat blijkt uit meerdere zaken, zoals opmerkingen van medegevangenen zowel in Ter Peel als Nieuwersluis die erop neer komen dat men graag het een en ander naar buiten zou willen brengen, maar dit niet durft.

Als je dit leest, zit ik 3 weken binnen en moet er nog 7. Ik ben nog amper begonnen en ze maken zich nu al zorgen over hun zorgvuldig afgedekte beerput.

Strijdbare groet

Joke

Kinderpardon: zoethoudertje met bittere nasmaak – Joke Kaviaar vanuit de gevangenis

Featured

Kinderpardon: zoethoudertje met bittere nasmaak

Joke Kaviaar, vanuit Ter Peel, 31 januari 2019

– Harbers zal zijn discretionaire bevoegdheid “niet missen”. En: “het kinderpardon was zo strikt dat het niet zou uitnodigen om langer te blijven.” M.a.w.: het is niet per ongeluk dat vrijwel nooit een kind gepardonneerd werd. Dat was zo bedoeld.

– Met de herbeoordeling van 700 aanvragen voor het kinderpardon gaat meteen een einde komen aan dat ‘pardon’. Het was te voorzien dat dit een ruilhandel zou worden waar in de toekomst mensen – en dus ook kinderen – de dupe van worden. Het is Albayrak ‘all over again’: na het vertrek van Verdonk werd een generaal pardon verruild voor het sluiten van alle gewestelijke opvang. Sure, een slordige 630 kinderen en hun familie kunnen zich gelukkig prijzen, maar dit soort ruilhandel vor verstrenging van beleid is intussen beleid op zich om vluchtelingen te weren: ook het jaarlijks opnemen van 750 vluchtelingen in UNHCR-verband wordt verlaagd naar 500. Vluchtelingen zijn niets anders dan een rekensom waarbij onder de streep moet worden uitgekomen op nul of minder. Korte snellere procedures, 10 miljoen extra naar de IND en het hoofd van de IND die het laatste woord krijgt: alles is gericht op het wegwerken van ‘ongewensten’. En eens in de zoveel jaar wordt critici een bot toegeworpen zodat ze weer even hun mond houden.

– Vorige week nog pleitte anti-feministe Ebru-nul-medelijden-Umar voor de verplichte sterilisatie van vluchtelingenvrouwen, met het ‘argument’ dat zo kinderleed zou worden voorkomen. De suggestie dat vrouwen kinderen als instrument gebruiken in combinatie met doorprocederen om een verblijfsvergunning af te dwingen alleen al, is ronduit racistisch, fascistisch en patriarchaal gedachtengoed! Het is dit soort haatzaaierij die de weerzin tegen vluchtelingen anajaagt. Ik durf te wedden dat deze deal die vooral een rechtse regering in het zadel moest houden alweer aanleiding gevormd heeft voor meer gifspuiterij in de bekende mediariolen. De extreem-rechtse PVV en FvD zullen garen willen spinnen bij deze deal in aanloop naar de verkiezingen van 20 maart, terwijl zij juist voor de toekomst al aan het langste eind hebben getrokken.

– Met het verdwijnen van de discretionaire bevoegdheid die volgens Halbers alleen maar “hoop gaf” en “reden om procedures te rekken” en “de publiciteit te zoeken” is een politiek drukmiddel verdwenen. Een adviescommissie mag nu gaan oordelen, en de beslissing komt bij de directeur van de IND. Wie is dat eigenlijk tegenwoordig? Een onbekende afgeschermde hoge ambtenaar? Onbereikbaar en veilig achter de schermen en muren van een kantoor? Wie is er straks nog persoonlijk op een beslisisng aan te spreken?

– Harbers is blij dat hij straks zijn handen in onschuld kan wassen. Het is de ultieme lafheid van een schrijftafelmoordenaar en zijn ondergeschikten. En zijn we niet in het tumult rond de kinderen vergeten dat er dagelijks deportaties plaatsvinden met medewerking van vliegtuigmaatschappijen als KLM en Transavia onder het valse voorwendsel van een niet-geldende vervoersplicht? (Zie Flip Schüller in de NRC, 28/1/2019: “Piloten en crew: u hoeft die kinderen niet uit te zetten” – geldt voor vrijwel alle deportaties!)? Is dat geen probleem dan? Denk ook aan Ali al-Helou Tiyah uit Soedan, voor wie op dit moment levensbvedreigende deportatie als het aan Harbers ligt zal doorgaan! Denk ook aan al die mensen in detentiecentrum Rotterdam en in de gezinslocaties waar kinderen zitten die geen aanvraag deden voor het kinderpardon want let op: dat kost(te) veel geld zonder garanties! Is het leven van al die mensen inwisselbaar, zonder waarde? Al die tijd dat hier gesteggeld werd over het kinderpardon timmerde Fort Europa door aan de gemilitariseerde grenzen en blijven vluchtelingen – kinderen incluis – verdrinken in de Middellandse Zee. Dit pardon is een zoethoudertje met een bitere nasmaak. Het is zaak niet in de afleidingsmanoeuvre te trappen en de strijdbijl neer te gooien. Integendeel!

– Harbers, Dijkhoff, IND, DT&V, marechaussee, KLM, Transavia, een ieder die deportaties mogelijk maakt en barrières voor vluchtelingen opwerpt: we vergeten jullie dodelijke dagelijkse broodwinning niet! Wat mij betreft zijn deze 630 kinderen die kans maken niet het einde, maar het begin. Het begin van ware vrijheid van beweging. Maar deze zal moeten worden bevochten, al is het tegen de klippen op. Geen pardon, maar solidariteit!

Groet,

Joke

Joke Kaviaar in Nieuwersluis: gegevens

Featured

Joke Kaviaar in Nieuwersluis: gegevens

Joke Kaviaar is, na een welhaast eindeloze reis die voerde over Zwolle, Leeuwarden, de Afsluitdijk en Schiphol, aangekomen in Nieuwersluis waarheen ze zelf overplaatsing had verzocht. Het blijft wel gevangenis, onvrijwillige, onaanvaardbare opsluiting. Maar het is er iets minder onaangenaam dan in ter Peel.

1. Ze zit in een eenpersoonscel, en niet meer tegen haar zin in een tweepersoonscel;
2. Ze heeft achtergehouden postzegels meegekregen en kan dus (terug)schrijven.;3. Ze kan wat meer buiten de cel verblijven dan in Ter Peel, ook al is ze ‘rood’ en niet ‘groen’ (dat noemen ze daar ‘basis’ en ‘plus’);
4. Er lopen op de afdeling twee katten rond!

Voor post en dergelijke: dit is de nieuwe locatie:

PI Utrecht
Postbus 124
3632 ZT Loenen a/d Vecht
Afdeling QB, celnummer 17.

Maar vermelding van registratienummer is voldoende. Registratienummer blijft hetzelfde: 7805520

Mailen kan ook nog steeds: https://emates.nl/ Kost weinig, ze kan antwoorden als je die optie aanvinkt, en is praktisch voor snelle berichten.

Voor bezoekers: eerdere afspraken zijn vervallen! Wil je op bezoek, neem dan contact op met de Steungroep. Mail: steungroep13september@riseup.net
Steungroep: https://13-september.nl/

Over rode en groene gevangenen – Joke Kaviaar vanuit ter Peel

Featured

Over rode en groene gevangenen

door Joke Kaviaar, vanuit Ter Peel
26 januari 2019

Naast iedere deur hangt een briefje. Als er een grote 2 op de deur staat, hangen er 2. Op die briefjes staan de namen van wie er achter die deur zit, en die namen zijn overwegend in groen afgedrukt. Sommigen zijn rood. Het is het promotie- en degradatiesysteem van Teeven dat je hier ziet.

Ook mijn naam is rood. Ik ben nog maar net binnen. Nu is het de bedoeling van Fred Teeven geweest dat ik mij bewijs. Ik moet een modelgevangene zijn. De kleinste ‘misstap’, een vergissing, of beoordeeld als niet sociaal genoeg, niet meegaand genoeg, en je kunt de status van groen wel vergeten. Dat is althans wat ik me herinner van jaren terug, toen ik de plannen van Teeven doorlas. Hoe het in de praktijk zou werken, moest toen nog blijken. Het is het ultieme controlemiddel.

Als je hier door de gang loopt, zie je dat dus. We zijn onderverdeeld in rode en groene vrouwen. De roden moeten voorbeeldig zijn. De groenen moeten op hun hoede zijn hun status niet te verliezen. En de nieuweling? Die weet nog van niets. Het is niet dat de uitvoerders van dit systeem je het zullen vertellen. Zoek het zelf maar uit! Hoe moet je anders weten dat er verschillende ‘dagprogramma’s’ – en dus regels – zijn voor groene en rode mensen, respectievelijk ‘plus’ – en ‘basis’- programma’s geheten, geheel naar Teevens plan in 2014. En hoewel ik me de invoering van Fred Teevens ‘skinnerbajes’ nog herinner, heb ik er nu totaal overheen gekeken, over dat papier met mijn naam in het rood.

Toen de deur openging vanmiddag en ik de gang opliep, werd ik plots toegeroepen: “Je mag er niet uit! Je bent rood!” Het begon me te dagen: dat uurtje ‘recreatie’tijd was groen privilege. De vrouw ana de overkant die dit riep, is zo’n groene, zoals de meesten hier. Het feit dat de deur was opengedaan zodat ik – rode – me op verboden groen terrein kon begeven, had alles te maken met de groene status van mijn celgenote. Voor háár was de deur opengedaan. Daar stond ik dan, met mijn rode voeten op groene grond.

“Als je de afdeling op gaat, krijg je rapport” *(1), waarschuwde de groene vrouw aan de overkant. Ik vroeg me af of ik dat erg zou vinden. Ik liep een stukje door. De stemmen achter mij bleven waarschuwen, weinig kans van slagen zo. Ik speelde namelijk met de gedachte een telefoontje te plegen in groene tijd, maar dat kon nu niet onopgemerkt blijven. Met rapport zou dit de komende dagen nog minder lukken. Terug dan maar, naar de nog openstaande celdeur. Vanaf de overkant werd ik gevolgd.

“Ze kunnen toch moeilijk van mij verwachten dat ik me aan regels hou, waarvan ik officieel niet op de hoogte ben gesteld!” merkte ik op. “Ja, maar het stata in de regels die je hebt gekregen!” Hmja, die waren me eerder op de dag gegeven. Ik had ze niet gelezen. “Dus dit staat erin?” Ja, daar waren ze zeker van, en: “dan gaan ze ervan uit dat je het weet, want je moet ze lezen. Je krijgt rapport hoor!”

Goed dan. Nu wilde ik het weten. Is Teevens promotie- en degradatiesysteem in die regels opgenomen, met criteria en al, zoals de groene vrouwen aan de overkant suggereerden?

Wel, ik heb ze nauwkeurig doorgenomen en nergens wordt met ook maar één woord gerept van de bajesapartheid voor rode en groene mensen die meer of minder privileges hebben om je aldus ene ‘gewenst gedrag’ aan te leren, zoals de muis in de box van Skinner met zijn keuze tussen de kaas en de stroomstoten. Nergens! Ik ging het de dames vertellen: het staat nergens dus hoef ik me ook nergens aan te houden. Niet dat het mij wat uitmaakt of iets als regel zwart op wit is vastgelegd. Maar dit? Dit is Kafka in de bajes!

“Dat maakt niet uit hoor, als het er niet in staat.” Ze haalde haar schouders op. “het maakt mij niet uit of jij rapport krijgt.” De vriendelijkheid en solidariteit zelve. Dat is dus wat dit onderscheid teweeg brengt. Wie zich al bewezen heeft, gaat het werk van de bewaking doen. Zou ze dit zelf inzien? Ik dankte mijn ijverige groene overbuurvrouw in elk geval vriendelijk voor de waarschuwing en toog met de regels in de hand naar het kantoor van de piwi’s *(2) om hen te confronteren met de inconsistentie. Zouden ze me rapport geven voor mijn niet-toegestane gang over de afdeling, dan moesten ze dit maar doen. De piwi die ik aansprak kon echter niet anders dan me volmondig gelijk geven en het ‘dagprogramma’ voor rode vrouwen overhandigen. Daaruit valt op te maken dat vooral op doordeweekse dagen de roden het leeuwendeel van de dag ‘achter de deur’ dienen te zitten. In de weekeinden is het de roden vergund wat meer tijd met de groenen door te brengen, zoals later vanmiddag het geval bleek. Het is dan dringen met de groenen voor de slechts drie aanwezige telefoons op een totaal van naar schatting 40 vrouwen. “De roden eerst!” riep een van de groenen. “Die hebben minder tijd”. Gelukkig.

Het duurt na binnenkomst zes weken tot de roden wellicht tot groenen kunnen ‘promoveren’. Eén van de criteria is dat je werkt en dat is sowieso verplicht. Wie weigert zich te laten uitbuiten voor 3 euro en 4 cent bij vier uur werk (reken het uur’loon’ zelf maar even uit) kan om te beginnen al op stevige sancties rekenen.

Of je over de hele linie braaf genoeg bent geweest om beloond te worden met de status van ‘groen’, zodat je vaker de gang op kan, vaker kunt bellen en wat al niet meer, wordt beslist door piwi’s die deze regels niet openbaren, laat staan de criteria. Geef mijn portie maar aan Fred Teeven!

Joke Kaviaar
vanuit P.I. Zuidoost, ter Peel

Noten:
1: rapport: een aantekening waarop een sanctie volgt;
2: piwi’s: bajesslang voor ‘penitentiair inrichtings medewerker’.

Hoge Raad beslist dat wraking Hoge Raad ‘ongegrond’ is

Featured

Uitspraak Hoge Raad: 8 januari 2018

Gisteren, vrijdag 21 december, heeft de wrakingskamer van de Hoge Raad de wraking van de Hoge Raad vanwege het inzetten van geheime rechters, zgn. ‘reservisten’, ongegrond verklaard. De beslissing komt erop neer dat de ‘reservisten’ niet partijdig zijn. Dat is echter niet controleerbaar omdat ze anoniem zijn. Wie zijn het? En alleen dat al roept de schijn van partijdigheid op. We mogen het niet weten.

Eerder berichtten we over deze wraking in de zaak tegen Joke en mede-activisten vanwege het interrumperen van een gemeenteraadsvergadering van de gemeente Zeist. De actie was gericht tegen het verlenen van een bouwvergunning voor de gezinsgevangenis op Kamp Zeist.
In deze zaak is Joke veroordeeld tot twee weken onvoorwaardelijk en de mede-activisten tot een boete van 350 euro wegens ‘verstoren van de gemeenteraadsvergadering’ en ‘huisvredebreuk’. Joke kreeg daarnaast de tenuitvoerlegging van twee maanden die voorwaardelijk waren wegens ‘opruiing’ opgelegd. Totaal: twee-en-halve maand. Hierover kan de Hoge Raad nu op 8 januari definitief beslissen. Een beslissing die naar zeer grote waarschijnlijkheid zal leiden tot daadwerkelijk twee-en-halve maand opsluiting vanwege een de staat onwelgevallige mening.

Solidariteit met antiracisten, en laat die vonken verder vliegen

Featured

door Peter Storm

De strijd tegen racisme en de strijd voor de vrijheid voor vrije meningsuiting, horen hand te gaan, beiden hebben elkaar nodig. Dat geldt met name waar die meningsuiting ook radicale opvattingen, ook scherp vormgegeven meningen betreft. Een reeks rechtszaken tegen antiracisten, deels doorgezet, deels op handen, deels gelukkig vooralsnog afgeblazen – laten dat duidelijk zien.

Lezers van dit blog (1) kennen intussen de zaak tegen Joke Kaviaar, activiste en publiciste wiens veroordeling in hoger beroep onlangs in cassatie is bevestigd. Het betrof hier een vonnis wegens teksten waarin Joke Kaviaar het terreurbeleid tegen mensen zonder verblijfspapieren hekelt en tot felle strijd ertegen oproep. Opruiing, vond het openbaar Ministerie van vier zulke teksten, Klopt, zei een rechter in Haarlem. Klopt voor twee teksten,niet voor alle vier, zei de Amsterdamse gerechtshof in hoger beroep. De Hoge Raad liet dat vonnis overeind, zonder inhoudelijke motivatie overigens. Dus hangt Joke Kaviaar twee maanden gevangenisstraf boven het hoofd als ze binnen haar proeftijd van een jaar iets doet op basis waarvan de staat dat voorwaardelijke vonnis ten uitvoer kan leggen. Het lijkt op rondlopen met een strop om je nek die lek moment van staatswege kan worden aangetrokken. En waarom? Omdat ze haar mening gaf over staatsbeleid. En omdat ze in woord en geschrift daartegen tot verzet oproept. Het is een inbreuk de uitingsvrijheid. En ze is gericht tegen een strijdster tegen racisme, in dit geval tegen staatsracisme.

De zaak kreeg een vertakking toen politie vorig jaar een aantal mensen oppakte vanwege het uitdelen van posters met teksten van Joke Kaviaar. Twee van hen moeten aanstaande vrijdag voor de rechtbank komen (2). Waarom? Omdat ze – volgens de aanklacht althans – de mening van Joke Kaviaar middels die teksten hielpen verspreiden. Dat deden ze – nogmaals, volgens de aanklacht van Justitie – rond de zitting van het hoger beroep in de zaak tegen Joke Kaviaar. Politie pakte hen op, OM klaagde hen aan. Wederom een aanval op de uitingsvrijheid. En wederom is die aanval gericht tegen mensen die tegen racisme stelling nemen, deze keer buiten in de openbare ruimte.

Varianten van hetzelfde thema, van dezelfde repressie tegen antiracistische uitingen, troffen ook andere strijders tegen racisme. Continue reading