Vrijheid van beweging, een universeel mensenrecht
De vrijheid van beweging staat in artikel 13 beschreven in de Universele verklaring van de rechten van de mens die op 10 december 1948 werd aangenomen door de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties.
“Een ieder heeft het recht zich vrijelijk te verplaatsen en te vertoeven binnen de grenzen van elke Staat. Een ieder heeft het recht welk land ook, met inbegrip van het zijne, te verlaten en naar zijn land terug te keren.”
Artikel 13, Universele verklaring van de rechten van de mens.
Veel groepen die vrijheid van beweging als uitgangspunt hebben streven naar een samenleving waarin alle politieke en economische macht van bovenaf is vervangen door een structuur van vrije samenwerkings-verbanden. In die samenwerkingsverbanden is het politieke en economische leven collectief georganiseerd en worden besluiten alleen gezamenlijk genomen. Die vrije samenleving kan alleen bestaan als de vrijheid voor iedereen geldt: een mens kan alleen echt vrij zijn als alle andere mensen ook vrij zijn.
Het streven naar vrijheid betekent daarom automatisch een strijd tegen staat en kapitaal wereldwijd.
De moderne natiestaat bestaat bij gratie van de idee dat mensen zijn onder te verdelen in verschillende ‘nationaliteiten’. Hoe meer de natiestaat door globalisering onder druk komt te staan, des te krampachtiger wordt aan het sprookje van onze vermeende nationale identiteit, grotendeels een negentiende-eeuwse uitvinding, vastgehouden. Ondertussen wordt het economisch globalisme bevorderd, omdat Westerse welvaart en verworvenheden alleen kunnen bestaan dankzij de economische onderdrukking van mensen elders op deze wereld.
De strijd tegen staatsrepressie start bij het bestrijden van nationalisme, wat alleen mogelijk is als dat antinationalisme vergezeld gaat van een streven naar economische gelijkheid wereldwijd.
De strijd voor Vrijheid van Beweging krijgt concreet vorm in het ageren tegen opsluiting en uitsluiting van de slachtoffers van het moderne nationalisme, de gevangenen van Fort Nederland en Fort Europa. De natiestaat sluit immers de mensen uit die geen toegang hebben tot de verworvenheden van hen die wèl een Nederlands/ Europees paspoort bezitten. Deze mensen mogen alleen in uiterst precaire omstandigheden deelnemen aan het economische en maatschappelijke leven, als zogeheten ‘illegalen’.
Een groot deel van het Westers kapitalisme draait op de illegale economie. Het geïllegaliseerde ‘precariaat’ valt geheel buiten wat de rechtstaat genoemd wordt en illegale arbeiders kunnen elk moment worden opgepakt en voor onbekende tijd worden opgesloten.
Het zogeheten ‘recht’ beschermt op geen enkele manier mensen die niet over de door de staat gewenste papieren beschikken. Dit recht is dan ook het recht van de staat en daarmee het recht van de economische en politieke elite. Zij die Vrijheid van Beweging nastreven willen niet aan dit zogenaamde democratische ‘rechtssysteem’ deelnemen. Die rechtsstaat is immers de fluwelen handschoen om de allesverwoestende gepantserde vuist van het Westerse kapitalisme.
Wat in Nederland ‘recht’ en ‘democratie’ wordt genoemd, is in werkelijkheid het onrecht en de dictatuur van de bezittende en heersende klasse. Dit onrecht kan niet beter worden aangetoond dan aan de hand van de algehele rechteloosheid van mensen die uit het maatschappelijke leven verbannen zijn, zoals o.a. geïllegaliseerden.
Wij proberen onze doelen te verwezenlijken door middel van geweldloze directe actie. Daarbij richten wij onze pijlen op het apparaat dat ten dienste staat aan de opsluiting van mensen zonder papieren.
Wij beschouwen de vreemdelingengevangenissen waar migranten worden opgesloten als extreeem voorbeeld van de werkwijze van een misdadig regime van uitsluiting en uitbuiting.
Iedereen met enig gevoel voor rechtvaardigheid zou niet moeten wachten tot deze kerkers van de staat tot de laatste steen zijn afgebroken!
We moeten streven naar een wereld waarin macht, welvaart en welzijn evenredig verdeeld zijn en waarin eenieder het recht heeft om zich wereldwijd te verplaatsen en te vestigen!