Tag Archives: vrijheid van meningsuiting

Voor de rechter gesleept om vasthouden poster: Repressie tegen dissidente meningen neemt toe

Featured

Posted on by

Amsterdam, 9 juli 2015: Persbericht – Steungroep 13 September

Voor de rechter gesleept om vasthouden poster
Repressie tegen dissidente meningen neemt toe

Op vrijdag 10 juli om 9.00 uur moeten twee personen voor de rechtbank in Amsterdam (Parnassusweg 220) verschijnen omdat ze worden beschuldigd van opruiing. Tijdens een protestactie op 15 mei vorig jaar zouden zij posters met teksten van dichteres-activiste Joke Kaviaar hebben getoond aan het publiek. De vervolging past in een groeiende opeenstapeling van repressieve maatregelen tegen meningen die de Nederlandse staat in verlegenheid brengen.

Op 15 mei 2014 diende het hoger beroep tegen de veroordeling van Joke Kaviaar tot vier maanden gevangenisstraf wegens het publiceren van vier teksten die oproepen tot verzet tegen het migratiebeleid. Voorafgaand aan de zitting vond op de Dam in Amsterdam een solidariteitsprotest plaats, waarbij de gewraakte teksten op posters werden getoond. Zeven personen werden aangehouden, waarvan twee nu voor de rechter moeten komen.

Joke Kaviaar zelf werd in hoger beroep voor twee van de vier teksten veroordeeld tot twee maanden voorwaardelijk, de andere twee teksten werden niet strafbaar geacht. Recent werd deze straf in cassatie bevestigd door de Hoge Raad. Kaviaar is inmiddels een procedure bij het Europees Hof voor de Rechten van de Mens gestart tegen de veroordeling.

Politie en justitie zijn de laatste jaren een ware kruistocht gestart tegen de dissidente meningen. Dit resulteerde in arrestaties en vervolging van ondermeer Abulkassim Al-Jaberi (‘Fuck de koning’) en Thomas van Beersum, die de racistische Haagse politiechef Paul van Musscher ‘een racist’ noemde. Ook het optreden tegen anti-zwarte piet-demonstranten in Gouda vorig jaar, het arresteren van een hele demonstratie vredesactivisten tegen kernwapens tijdens de NSS in Den Haag en van een demonstratie tegen kernenergie bij de nucleaire centrale in Petten (maart 2014) passen in dit beeld.

Vaak moest justitie uiteindelijk bakzeil halen, en volgde vrijspraak of het intrekken van dagvaardingen. Een deel van het kwaad is dan echter al geschied, bijvoorbeeld door het onmogelijk maken van demonstraties. De veelgeroemde ‘vrijheid van meningsuiting’ blijkt in de praktijk vooral de vrijheid de mening van de heersende macht na te praten en mensen uit onder vuur liggende groepen verder de grond in te trappen.

Waar repressie en racisme samenkomen zijn de gevolgen soms zelfs dodelijk, zo werd vorige maand op trieste wijze duidelijk bij de dood van Mitch Henriquez in handen van de Haagse politie. Ook het volstrekt terechte verzet tegen de Haagse politie dat hierop volgde werd weer met harde hand, en veroordelingen door overwegend witte elitaire media en politiek, aangepakt.

Verzet tegen het migratiebeleid blijft intussen onverminderd nodig. Alleen dit jaar zijn in de Middellandse Zee al meer dan 2000 vluchtelingen verdronken ten gevolge van de vernietigende uitsluitingspolitiek van Fort Europa. In Nederland blijft het migratiebeleid stoelen op detentie en deportatie. Grenscontroles bij Hoek van Holland, razzia’s in huizen en bedrijven en de bouw van een nieuwe gevangenis voor vluchtelingengezinnen op Kamp Zeist geven een beeld van de toekomstvisie van Nederlandse politici en bestuurders. geven de richting voor de toekomst .

De Steungroep 13 September werd opgericht naar aanleiding van de arrestatie van Joke Kaviaar en houdt zich sindsdien bezig met het openbaar maken van de achtergronden van haar overtrokken arrestatie en absurde vervolging, en het nauwgezet volgen van de nasleep en verdere gevolgen. De Steungroep roept op de ‘verboden’ teksten van Joke Kaviaar verder te blijven verspreiden en met alle noodzakelijke middelen in verzet te blijven komen tegen het migratiebeleid en tegen de dodelijke coalitie van staat en kapitaal die de wereld in een verstikkende houdgreep houdt.

Voor meer informatie: perstelefoon (06-12630684)

Solidariteit Tegen Repressie En Voor Migratievrijheid. Vrijheid Van Mening Wederom In Gevarenzone

Posted on by

Op: Libertaire Orde

Libertaire Orde heeft onze eerste oproep overgenomen, en daar het hunne aan toegevoegd:

Misdrijven tegen de openbare orde?

De hierboven genoemde strafrechtartikelen komen voor in het Wetboek van Strafrecht (WvSr) onder de titel ‘misdrijven tegen de openbare orde’. In art. 131 WvSr draait het om de opruier en art. 132 WvSr spreekt over de verspreider. Ik laat dit verder voor wat het is, want het is aan de advocaat van Joke Kaviaar om nader op die problematiek in te gaan.

Ik vraag me hier echter af: zijn er wel misdrijven te plegen tegen de openbare orde? Want over wiens openbare orde spreken we dan? Die van de bestaande macht. En wie daarbinnen de definitiemacht in handen heeft, zoals de wetgever in zijn hoedanigheid als strafwetgever, kan al naar gelang de omvang van zijn machtsbereik de geometrie van ‘openbare orde’ bepalen.

Echter, als de wetgever iets kan opperen, dan kunnen anderen dat ook. ‘If dogs run free, why don’t we? (zingt Bob Dylan; in het album New Morning, 1970). Dat is een kwestie van vrijheid van meningsuiting. Alleen zal hetgeen dat ‘anderen’ opperen niet tot wet verheven worden (afwezigheid van definitiemacht).

Openbare orde?

Welnu, het staat mij vrij, op grond van historische gegevens, te vinden dat er afschuwelijke misdrijven tegen de openbare orde in de Nederlandse koloniën zijn gepleegd. Zijn die straffeloos zijn gebleken? Sterker nog, zijn er ernstige misdrijven gepleegd, waarbij de bedrijver, dan wel opdrachtgever, althans hoogste verantwoordelijke zelfs met een koninklijke onderscheiding is weggekomen? Ja die zijn er!

Eén voorbeeld en wel uit de tijd van de ‘politionele acties’ in Indonesië. Onder verantwoordelijkheid van de Nederlandse regering zijn tijdens die acties in Indonesië rond 1947 door Nederlanders uit vergelding en ter voorbeeldstelling hele dorpen platgebrand, zijn er massa-executies uitgevoerd en mensen standrechtelijk gefusilleerd. Dit gebeurde onder leiding van generaal Spoor. Deze is voor zijn verdiensten de Militaire Willems-Orde in juni 1949 postuum verleend.

De orgie van geweld waarvan sprake is geweest, levert één groot misdrijf op tegen de openbare orde. Maar er volgde geen strafvervolging. Neemt men dit dus als maatstaf op in een ergheidmodel dan begrijpt iedereen, dat de handelingen en uitingen van Joke Kaviaar nog niet in de buurt komen van die maatstaf. Er moet dus iets anders aan de hand zijn.

De overheidsadministratie zal Joke een ‘lastige tante’ vinden, die eens op haar nummer moet worden gezet. Hebben ‘we’ daarvoor een juridisch handvat? Ja, laten we het eens kijken hoever ‘we’ komen met de artikelen 131 en 132 WvSr. Zo zal gedacht zijn. Dat heeft autorisatie verworven van de rechterlijke macht in eerste instantie. Het is aan de tweede instantie (het hoger beroep) dit te corrigeren.

Het is duidelijk dat Joke Kaviaar niet in de misdrijven sfeer moet worden beoordeeld, maar in de sfeer van het grondwettelijk recht op vrijheid van meningsuiting. Joke Kaviaar heeft, mede gelet op het ergheidmodel, gehandeld binnen dat grondwettelijke recht en niet binnen het kader van het strafrecht. Duidelijke zaak.

Thom Holterman

Aantekening

Ten behoeve van een beter begrip omtrent de hierboven aan de orde zijnde problematiek enkele links. Informatie over de zaak tegen Joke Kaviaar; klik HIER. Teksten van Joke Kaviaar; klik HIER. Meer over de “March 2 Freedom”; klik HIER. Over de politionele acties in Indonesië: klik HIER.